CHODŹMY NA SYJON

Syjon, to wzgórze leżące na południe od dzisiejszego Starego Miasta Jeruzalem, na którym, według przekazu biblijnego, znajdowała się twierdza Jebuzytów. Twierdza Syjon, położona na Ofelu, była miejscem solidnie zabezpieczonym stromymi stokami, dlatego była jednym z ostatnich punktów oporu Kananejczyków, aż do czasów Dawida nie była zdobyta przez Izraelitów. Razem ze swoimi ludźmi Dawid wyruszył przeciw Jebuzytom zamieszkującym tę krainę; 2 Sam 5:6-8. Dopiero Dawid zdobył Syjon i tam założył swoją stolicę nazywając ją Miastem Dawidowym, a twierdza stała się jego domem; 2 Sam 5:9. Kiedy syn Dawida, Salomon, na sąsiadującym od północy wzgórzu Moria zbudował świątynię dla Boga Jahwe; 2 Kron 3:1, nazwę Syjon, rozciągnięto również i na to miejsce; Ps 9:11,(12), Ps 135:21. W miarę rozbudowy Jerozolimy do całego tego miasta również stosowano określenie Syjon, a w końcu, do mieszkańców Jerozolimy i całej społeczności narodu izraelskiego. Już we wczesnych dziejach biblijnych z górą Syjon łączy się opowiadanie o Melchizedeku, królu Salemu, późniejszemu Jeruzalem; 1 Moj 14:18, Ps 76:2 (3). Według tradycji, miejscem spotkania Abrahama z Melchizedekiem była góra Moria wzmiankowana również w związku z ofiarą którą Abraham miał złożyć z Izaaka; 1 Moj 22:1,2. Kiedy doniesiono Dawidowi że Jahwe błogosławi Obed-Edomowi z powodu Arki, król przeniósł ją do Miasta Dawidowego, sprowadzeniu Arki towarzyszyła wielka, radosna uroczystość; 2 Sam 6:12-19. Arka to materialny znak obecności Jahwe Boga, była ona groźna dla wrogów narodu wybranego, i tych którzy zbliżają się do niej bez należytej powściągliwości i powagi. Tak oto Jahwe zamieszkał na Syjonie. Sprowadzenie Arki do miasta oraz założenie stolicy i dynastii w Jerozolimie leży u podstaw teologii Syjonu. Jahwe wywyższył władzę Dawida nie tylko ze względu na jego prawość, ale i ze względu na swój zamysł wybawienia ludzkości. Dawid zdawał sobie sprawę, że władza nad ludem Bożym pochodzi od Jahwe który jest właściwym władcą Izraela i ustanawia nad nim kogo chce. Król nie jest więc niezależnym autokratą, lecz przewodnikiem ludu należącego do Jahwe. Król Dawid jest typem oczekiwanego Króla eschatologicznego, który będzie panował z woli Boga nad całym ludem Bożym Nowego Przymierza. To jemu zostały dane obietnice a jego królestwo ma trwać na wieki; 2 Sam 7:16, Łuk 1:32,33. Historycznie biorąc, ani obietnice, ani wzorzec króla, nie zostały zrealizowane przez królów pochodzących od Dawida i panujących do czasów niewoli babilońskiej. Słowo „Syjon,” pojawia się w Biblii ponad 150 razy, głównie w znaczeniu twierdzy, jako miasto Dawidowe jak i miasto Boga; Ps 87:2,3. W Piśmie Świętym słowa Syjon i Jeruzalem, to nazwy bardzo często występujące zamiennie, z tego powodu teksty mówiące o Syjonie i o Jerozolimie należy traktować bez rozróżnienia. Przykładem może być; Izaj 40:9, Ps 51:18, (20), Iza 33:20, Iz 30:19. Również teksty mówiące o Syjonie i Izraelu należy tak traktować; Iza 46:13, Sof 3:14. Jak i teksty o Syjonie, domu Bożym i górze Jahwe; Mich 4:1,2, Iza 56:7, Iza 2:3, Ps 43:3, Syjonie i mieście Bożym; Ps 87:2,3. Podobnie należy traktować teksty o świątyni a Nowej Jerozolimie; Obj 3:12. Również miasto święte Nowe Jeruzalem, Oblubienica i przybytek Boży, czyli świątynia; Obj 21:2,3. Córa Judy, córa Jerozolimska i dziewicza córa Syjonu; Lam 1:15, Lam 2:13. Podobnych tekstów są dziesiątki ale nie będziemy się na nich skupiać.

Syjon duchowy. Chociaż istnieje literalny Syjon i miasto Jerozolima, to jednak czytając Biblię, dochodzimy do wniosku, że jest to pojęcie duchowe, a literalne miasto i góra jest jedynie cieniem rzeczywistości; Hebr 8:5, 1 Kor 10:11. Kiedy Biblia przedstawia radość ludu z rozpoczęcia odbudowy domu Bożego oraz wysławianie Boga Jahwe, jest to obrazem zamysłu Bożego co do odbudowy upadłego szałasu Dawidowego jako domu Bożego, tak oto zostaną wypełnione obrazy, które dla nas są zapowiedzią zamysłu Bożego; Ezdr 3:11, Dzie 15:16,17. To że Bóg zamierza odbudować Syjon jest rzeczą pewną; Ps 51:18,(20), Ps 102:16. Dzisiaj góra Syjon jest symbolem na Górne Jeruzalem, czyli na Królestwo Niebieskie; Gal 4:26, Hebr 12:22. Zaczątkiem duchowego Syjonu jest święty lud Boży powstający w dniach ostatnich, jako miejsce schronienia dla osób uciśnionych, nieszczęśliwych, szukających Boga, oni w Syjonie nadzieję pokładać będą; Iza 14:32 „I cóż odpowiedzieć posłom obcego narodu? To, że PAN ugruntował Syjon i w nim chronią się uciśnieni z Jego ludu!” (EŚP). To lud wiary przychodzi na Syjon, do domu Jahwe w dniach ostatnich, wcześniej tego ludu nie ma, ma zaistnieć właśnie w tym szczególnym czasie a pochodzenie jego ze wszystkich narodów; Mich 4:1,2, „Przy końcu czasów góra Domu Jahwe stać będzie niewzruszenie ponad szczytem gór i wznosić się będzie ponad wzgórzami. Będą ku niej dążyły narody i ludy liczne przybędą mówiąc: Chodźmy, wstąpmy na górę Jahwe i do Domu Boga Jakuba! Niech nas pouczy o drogach swoich, byśmy chodzili Jego ścieżkami! Z Syjonu bowiem wyjdzie Prawo i słowo Jahwe z Jeruzalem.” To w dniach ostatnich Bóg objawia prawdę swego słowa ukrytą i opieczętowaną do tego czasu; Dan 12:4,9, 1 Pio 1:5. Oto światło od Boga poprowadzi nas drogą na Syjon, do Bożego światła; Ps 43:3, Ps 94:1. To w czasach ostatecznych lud Boży, Izrael Boży, czyli lud duchowy, lud wiary, będzie szukał Boga Jahwe i przyjdą do Jego dobroci, w czasach ostatecznych Bóg daje również jasne zrozumienie Słowa Bożego, w Jer 23:20 czytamy; „Nie wróci z powrotem gniew Jahwe, aż spełni, aż ziści, co w sercu zamyśla. Na końcu czasów pojmiecie to jasno.” Jeżeli rozumiesz co czytasz, to będziesz wiedział jakie czasy są tuż tuż przed nami. Zrozumienie przychodzi w czasach końca, ponieważ w wyniku odstępstwa pierwszych wieków zostało ono zamknięte i opieczętowane, przez blisko dwa tysiąclecia uczniowie Jezusa mieli błądzić po omacku w ciemnościach; Iza 8:16,17; „Zamykam świadectwo i pieczętuję pouczenie wśród moich uczniów. Oczekuję Jahwe który ukrywa swe oblicze przed domem Jakuba, i w Nim pokładam nadzieję.” Nadejście czasów ciemności zapowiedział również Jezus; Jan 9:4,5, Jan 12:35. Syjon jaki się pojawia w dniach końca, to lud uprawiający oczyszczony kult prawdziwego Boga Jahwe, Biblia przedstawia ten lud w postaci pięknej Oblubienicy Baranka, pięknie przystrojonej która zaistnieje z woli Boga w czasach ostatecznych; Obj 21:2, Ps 45:13,(14). Jest to kult wyniesiony w czystości i prawdzie ponad wyżyny i szczyty gór, czyli ponad wszystkie inne kulty i sposoby wielbienia Boga. To wielbienie wzniesione na wysoką górę wymagań Jahwe, naszego Boga, która stoi wyniesiona ponad wszystkie inne wzgórza i pagórki. Po takim odnowieniu wszystkiego, sprawiedliwość i prawość w tym domu będzie normą, taki lud będzie stanowił Syjon, święty dom Boży; Iza 4:3, i to do takiego oczyszczonego, wyniesionego i odnowionego domu Bożego przychodzi Jezus; Dzi 3:21, Łuk 2:49, Jan 2:16. To na Syjonie Bóg Jahwe wysłucha naszych modlitw i wołania, a Chrystus jako Nauczyciel, będzie nas pouczał; Iza 30:19,20. Lud wiary stanowi Izrael Boży, stanowi miejsce przebywania i królowania Jahwe pośród swojego ludu w odbudowywanej w czasach ostatecznych duchowej Jerozolimie; Amo 9:11, Zach 2:10; potwierdza to Ps 147:2,3, „ Jahwe buduje Jeruzalem, On gromadzi rozproszonych Izraela. Uzdrawia tych, których serce znękane, i rany ich opatruje.” Apostoł Paweł pisze list do Galatów nazywając ich Izraelem Bożym; Gal 6:16, a Galatowie w większości na pewno nie byli Żydami, a więc Izrael Boży to lud wiary, niezależnie od miejsca urodzenia i pochodzenia. Podobnie Paweł wyjaśnia tę kwestię pisząc list do Rzymian 2:28,29, gdzie wyjaśnia, że Żydem nie jest ten, kto jest nim na zewnątrz, ale ten, kto jest nim w sercu. Wielu ludzi jednak twierdzi, że Izraelem Bożym są cieleśni potomkowie Żydów niezależnie od przekonań, wierzeń czy moralności. Ale czy Izraelem Bożym mogą być mieszkańcy państwa Izrael, te miliony ateistów, komunistów z Rosji, czy osób wyznających ortodoksyjne wyznanie żydowskie, nie wierzących w Jezusa Chrystusa, skoro Pismo Święte mówi że lud Boży (świątynia Boża), ma być świętym narodem i bez skazy? 1 Kor 3:16,17, Efez 1:4. Izrael był symbolicznym narodem, jego prawo było symboliczne a wyobrażało większe i lepsze rzeczy, jakie miały nadejść, patriarchowie też oczekiwali miasta które ma nadejść, czyli Nowej Jerozolimy, Syjonu do którego przychodzi Bóg, oczekiwali rzeczywistości; Hebr 11:8-10,40, Hebr 13:14. Oczekując miasta którego budowniczym jest Bóg, na pewno nie chodziło im o państwo Izrael które powstało po wojnie w 1948 roku, czy o odbudowę literalnej Jerozolimy. Słowo „Izrael” oznacza „walczący, zwyciężający, przemagający,” Jakub otrzymał je ponieważ usilnie zabiegał o błogosławieństwo, nawet kosztem zdrowia, widać jak cenił duchowe dobra i duchowe błogosławieństwo. Był człowiekiem wiary, już w łonie matki przy porodzie chciał wyprzedzić swego brata aby być pierworodnym i chwytał go za piętę, czego zresztą dopiął kupując pierworodztwo od brata swego, który nie cenił dóbr duchowych; 1 Moj 32:24-28, Oze 12:3,4, (4,5). Niejako w nagrodę za wytrwałość, albo dla wyróżnienia otrzymał imię Izrael. Dziećmi Jakuba, (Izraela), są ci wszyscy którzy mają podobną wiarę jak Jakub, którzy szukają błogosławieństwa Bożego aż je znajdą, potrafią walczyć o nie, przejawiać wytrwałość. Niektórzy jednak twierdzą że wszystkie wersety mówiące o Izraelu, mówią o Izraelu jako o cielesnym narodzie, oraz że to na nich spełniają się obecnie liczne proroctwa. Ale czy spełniają się proroctwa że nie będzie tam przemocy? Iza 60:18,21. Na pewno nie, i nie spełnią się nigdy na cielesnym narodzie, ponieważ słowa te dotyczą Syjonu, duchowego narodu wiary. Prorok Ozeasz zaś tak potwierdza że synowie Izraela to również ludzie z narodów mówiąc w Oze 1:10, „Synowie Izraela będą tak liczni jak piasek morski, którego nie można zmierzyć ani policzyć. A zamiast mówić im: «Jesteście Nie-Moim-Ludem», będzie się do nich mówić: «Synowie-Boga-Żywego».” Apostoł Paweł wyjaśnia to pisząc do Rzymian; Rzym 9:24-26, „względem nas, których powołał nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan. Mówi o tym u Ozeasza: Nazwę lud nie mój - ludem moim, i "nie umiłowaną" - umiłowaną. I stanie się: w miejscu, gdzie im powiedziano: Wy nie jesteście ludem moim, tam nazywać ich będą synami Boga żywego.” Paweł wyraźnie tu stwierdza że ludy i narody, teraz są ludem Bożym i będą tak liczni jak piasek morski. Sam Jezus dzieli ludzi na prawdziwych Izraelitów, ( w sercu) i tych którzy podają się za Żydów, ale nimi nie są; Jan 1:47, Obj 2:9. Również Piotr piszący do chrześcijan z różnych miejscowości, pisze podobnie i wszystkich chrześcijan nazywa,”ludem Bożym;” 1 Pio 2:10. Pojęcie Izrael, nie zawsze oznacza Izrael cielesny, lecz znaczy lud Boży, lud wiary, lud święty; Efez 2:11-13. Taki lud nosi miano Izraela Bożego, Syjonu, czy domu Bożego; Gal 6:16.

Przyjście Boga na Syjon. To Bóg przychodzi na Syjon, a nie Syjon do Boga, nigdzie w Słowie Bożym nie ma mowy o wędrówce ludu Bożego,(Syjonu) do nieba. Wielu ludzi robi jednak wielkie zamieszanie w tej kwestii, dlatego zobaczmy co na ten temat mówi Słowo Boże. W księdze Zach 8:3 czytamy; „Tak mówi Jahwe; Powracam na Syjon i za siedzibę swą obieram znowu Jerozolimę; Jerozolima nazwana będzie „miastem wiernym;,a góra Jahwe Zastępów- górą świętą”. Podobnie pisze w Psalmie 48:1,2, (3), gdzie wyraźnie czytamy, że góra Syjon jest stolicą wielkiego Króla i radością całej ziemi;” Wielki jest Jahwe i wszelkiej chwały najgodniejszy w stolicy Boga naszego. Święta Jego góra, wzniesienie wspaniałe, jest radością całej ziemi. Góra Syjon, ostatni kraniec północy, jest stolicą wielkiego Króla. „ Natomiast; Iza 12:6, wzywa mieszkańców Syjonu do okazywania radości, dlatego że Święty Bóg przybył i jest na Syjonie; „ Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu, bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraela!” Jahwe Bóg zstąpi na Syjon aby stoczyć wojnę o Syjon, kiedy gromady pasterzy różnych denominacji wyjdą z wielkim krzykiem aby zastraszyć Syjon; Iza 31:4, „ Tak oto rzekł do mnie Jahwe: - Jak ryczy lew nad swym łupem albo też młode lwiątko, gdy zwoła się przeciw niemu gromadę pasterzy, nie dając się zatrwożyć ich krzykiem ani odstraszyć ich wrzawą - tak zstąpi Jahwe Zastępów, by wieść bój na górze Syjonu i na swoim Wzgórzu.” Podobnie o przybyciu Boga na Syjon na sąd mówi; Ps 50:2-4 „Z wysokości Syjonu, doskonałego w swym pięknie, Promienieje jasność Boża. Bóg nasz przybywa, a nie będzie już milczał. Przed Nim ogień trawiący, a wokół Niego burza rozpętana. Z wysokości przyzywa niebiosa i ziemię na sąd przeciw swemu ludowi: . To na ziemi nasz Bóg będzie królował na Syjonie, nad całym ludem swoim, nie ma co do tego żadnych wątpliwości; Iza 52:8, Obj 11:15.

Król ustanowiony na Syjonie. Syjon to mocna budowla, nic nią nie zachwieje a to dlatego, że budowana będzie na mocnym fundamencie jakim jest Chrystus i nasza wiara; Iza 28:16,”Dlatego tak mówi Jahwe, Pan; „Oto Ja kładę na Syjonie kamień, kamień dobrany, węgielny, cenny, do fundamentów założony; kto wierzy, nie potknie się.” Oznacza to że Bóg Jahwe ustanawia Jezusa królem na Syjonie i to On jest fundamentem odbudowywanego domu Bożego; Łuk 19:12, Ps 2:6, „To ja ustanowiłem mego króla na Syjonie, mojej świętej górze!” Stąd też wyruszy na podbój między nieprzyjaciół swoich i poszerzy obszar swego panowania; Ps 110:2, „Berło Twej potęgi poszerzy Jahwe z Syjonu. Panuj pośród Twoich nieprzyjaciół. Kiedy Pan Jezus przyjdzie w chwale królestwa swego, wówczas ujrzymy Go, i On przejmie bezpośredni nadzór i panowanie nad Syjonem, a miejsce pobytu Jego (Syjon) będzie chwalebne; Iza 11:10. Wiele fragmentów Pisma poświadcza, że to nasz Pan przychodzi do ludu swego, a nie odwrotnie; 1 Tes 2:19,20, 1 Tes 3:13, 2 Tes 2:1. Wraz z wtórym przyjściem Chrystusa nadejdzie czas zbawienia dla Syjonu, a wraz z nim nagroda; Iza 62:11,12, „ Oto Jahwe ogłasza aż po krańce tej ziemi: - Powiedzcie Córze Syjonu: Oto nadchodzi twój Zbawca! Oto wraz z Nim [idzie] Jego nagroda, a przed Nim jego odpłata. Ludem Świętym nazywać ich będą, Odkupionymi [przez] Jahwe, a ciebie zwać będą Poszukiwaną, Miastem nie opuszczonym.” Nagrodą dla Syjonu o której mówi prorok Izajasz, a także której oczekiwali apostołowie, będzie przemiana naszych ciał na nieskażone, doskonałe; 1 Kor 15:52, wówczas żadna plama grzechu nie będzie już brudzić człowieka, a odkupieni otrzymają doskonałe usposobienie swego wnętrza, umysłowe piękno i moralną doskonałość. Dokładnie opisuje przybycie Jezusa Chrystusa na Syjon księga Obj 14:1”I ujrzałem; a oto Baranek stojący na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca na czołach swoich wypisane. Ta niewielka grupa chrześcijan do której przychodzi Pan Jezus, to pierwociny; Obj 14:4, które zostają przedłożone Bogu jako święta, oczyszczona z wszelkich fałszywych nauk i zabobonów ofiara miła Bogu; Rzym 12:1, Heb 13:15, 1 Pio 2:5. Skoro Baranek i 144 000 jest na górze Syjon, a Syjon jest na ziemi, jak potwierdzają wszystkie wersety mówiące o Syjonie, to wniosek nasuwa się sam, że 144 000 nie mogą być w niebie, jak bezpodstawnie twierdzą niektórzy! Również Jezus jako fundament tego domu, nie będzie w niebie, dziwacznie wyglądałby taki dom z fundamentem na niebiosach a resztą na ziemi. Dlatego nasz Bóg Jahwe i Jego Syn Jezus Chrystus przychodzą na Syjon, do tych wszystkich ludzi, którzy odwracają się od grzechów swoich; Iza 59:20, Ps 24:3,4, Ps 15:1-5. Kiedy Chrystus przybędzie na Syjon, z Syjonu nadejdzie wybawienie dla całego Izraela Bożego, dla licznych narodów, plemion i ludów przychodzących na Syjon; Ps 14:7, Obj 7:9,10. Oto Bóg kładzie na Syjonie kamień potknięcia i skałę zgorszenia, bo wielu się zgorszy i wielu się potknie o niego; Rzym 9:33, Ps 118:22. Oby nie było jak za czasów pierwszego przyjścia Pana Jezusa, mimo że przyszedł do całego narodu Izraela, przyjęła Go tylko mała trzódka; Łuk 12:32. A to Jezus jest kamieniem fundamentowym odbudowywanego domu Bożego i to na nim wznosić się będzie wielki duchowy dom; 1 Pio 2:4-8.

Syjon jako dom Boży i świątynia. Świątynia jaką wybudował Bogu Król Salomon dla imienia Jahwe; 1 Król 5:5, jest cieniem rzeczywistej, duchowej świątyni, do tej świątyni jak do domu swego przybędzie Jahwe i przybędzie Chrystus; Mal 3:1, Jan 14:23. Tu Jahwe zostanie królem na Syjonie, w księdze Iza 24:23 czytamy; „Wtedy czerwienią okryje się księżyc a słońce wstydem zapłonie. Bo Jahwe Zastępów będzie królował na górze Syjon i w Jerozolimie, przed swymi starszymi objawi swą chwałę.” Cały Syjon, Jerozolima, świątynia, będą mieszkaniem dla Boga; Ps 132:13,14, mówi; „Albowiem Jahwe wybrał Syjon, w nim pragnął mieć swoją siedzibę; To jest moje odpocznienie na wieki wieków, tu będę mieszkał, bom je sobie upodobał.” Również każdy z nas może znaleźć odpoczynek wraz z Bogiem na Syjonie, świętej górze Boga; Hebr 4:1,2. Jezus także zamieszka w domu Ojca swego, a więc na ziemi; Łuk 2:49, Ps 26:8, Ps 27:4. List do Efez 2:19-22 potwierdza że jesteśmy domownikami Boga budowani w świętą świątynię dla Boga, budowani na fundamencie apostołów, proroków i na Chrystusie, aby stanowić miejsce gdzie zamieszka Bóg. Chrystus był wierny mając władzę nad domem Bożym, na pewno i w czasach nadchodzących będzie takim władcą; Heb 3:6, „ale Chrystus [wierny] był [mając władzę] nad Jego domem jako Syn. Tym domem zaś my jesteśmy, jeśli zachowamy niezłomną ufność i chlubną nadzieję.”(Poz). To Chrystus odbuduje dom Boży, świątynię Bogu Jahwe i sam w niej zamieszka sprawując realną władzę z ramienia Boga Jahwe, a jako Król i wielki kapłan, zaprowadzi sprawiedliwość; Zach 6:12,13, Jer 23:5, Heb 10:21.

W czasach końca ludy i narody zebrane na Syjonie. Oto nadchodzi czas, aby Jahwe odbudował Syjon, w Ps 102:13-16,(14-17) czytamy; „ Powstaniesz i ulitujesz się nad Syjonem, bo już czas, byś się nad nim zlitował, bo już nadszedł czas! Twoi słudzy miłują jego kamienie, użalają się nad jego ruinami. Drżeć będą ludy przed Imieniem Jahwe, wszyscy królowie ziemi przed Twoją chwałą. Albowiem Jahwe Syjon odbuduje i objawi się w swej chwale.”To w czasach ostatecznych ludzie szukać będą Boga i swego króla, Jezusa Chrystusa, powrócą aby służyć Bogu, „ Potem nawrócą się synowie Izraela szukać będą Jahwe, swego Boga, (i Dawida, swego króla), a w czasach ostatecznych zwrócą się z lękiem do Jahwe i do Jego dobroci,” Ozea 3:5. Księga Izaj 2:2,3, mówi; „ Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Jahwe mocno stanie na najwyższych górach i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy tam się udadzą i rzekną; „Dalejże, wstąpmy na Górę Jahwe do świątyni Boga Jakubowego, żeby nas dróg swych nauczył i byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i z Jeruzalem wyrocznia Jahwe.” (BT). Jest to proroczy fragment Pisma, góra Syjon i Jeruzalem symbolizują centrum religijne dla wszystkich narodów, świątynię, dom Boży, prawdziwą religię która ma się objawić w dniach końca. To w owym czasie Bóg Jahwe będzie zbierał ten lud; Miche 4:6,7,” W owym czasie - mówi Jahwe - zbiorę w jedno, co kuleje, zgromadzę rozproszonych i tych, których doświadczyłem. Sprawię, że to, co kuleje, nie zginie, a to, co słabe , uczynię narodem potężnym. Jahwe będzie nad nimi panował na górze Syjon, odtąd aż na wieki.” To liczne ludy i narody przybywają na świętą górę Bożą, do domu Bożego który staje się domem modlitwy dla wszystkich ludów i narodów; Iza 56:7, Iza 49:14,22. Nawet synowie ciemięzców przyjdą i nazwą cię; „Miastem Jahwe,” „Syjonem Świętego Izraela,” mówi; Iza 60:14. Natomiast Psalm 125:1 mówi;”Ufający Jahwe są jak góra Syjon, która się nie chwieje, trwa na wieki.” (Poz). Z tych słów wynika że to lud Boży, ufający Jahwe Bogu, jest Syjonem który będzie trwał na wieki. Jak wynika ze słów tych wersetów, i nie tylko tych, Syjon ma być na ziemi, to nie jest określenie które by wskazywało coś w niebiosach jak to niektórzy starają się twierdzić bezpodstawnie. Nie ma też jakiegoś Syjonu w niebie dla Boga, Baranka i jakiejś grupy ludzi- niebian, i drugiego Syjonu na ziemi dla narodów, takie twierdzenie też nie ma żadnych podstaw Biblijnych, czytamy natomiast wyraźnie, że Święta Góra Boża jest dla tych, którzy odziedziczą ziemię;”Gdy wołać będziesz - niechże cię wybawią twoi przyjaciele! Wszystkich ich wicher rozniesie i powiew ich porwie! Lecz kto mnie zaufa - ten posiądzie ziemię i przejmie w dziedzictwie moją Górę świętą!” Iza 57:13. Kiedy Jezus przybył do Izraela jako ludu Bożego, przybył na Syjon, to również potwierdza jak należy rozumieć pojęcie Syjonu, to ten lud był Syjonem; Mat 21:5, Jan12:15. Również księga; Obj 7:9 mówi o zgromadzaniu licznych ludów i narodów na Syjon, czyli do Jerozolimy albo inaczej do domu Bożego, czytamy tu; „Potem ujrzałem rzeszę wielką, której nikt zliczyć nie zdołał, ze wszystkich narodów i pokoleń, ludów i języków. Stali przed tronem i przed Barankiem przyodziani w białe szaty, a w rękach swych mieli palmy. „ (Kow). Słowo „potem,” oznacza że (trochę później) jest zbierana wielka rzesza, po wcześniejszym opieczętowaniu i wprowadzeniu do świątyni przed tron Boży pierwocin, które także są przed tronem Boga; Obj 14:3,4. Jedyna różnica między tymi grupami ludzi jest czasowa, oraz taka, że sto czterdzieści cztery tysiące są zebrani jeszcze przed wtórym przyjściem Pana Jezusa. Jak widzimy, wielka rzesza jest zgromadzana tam, gdzie jest Bóg i gdzie jest Baranek, czyli w świątyni Bożej, w przybytku Bożym, czyli na Syjonie, świętej górze Boga; Ps 43:3; potwierdza to; Obj 7:15, mówiący;”Dlatego stoją przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego. A ten, który siedzi na tronie, zstąpi na nich, aby mieszkać z nimi.”(Kow). Tron Boga i Baranka będzie w mieście, czyli w Nowej Jerozolimie; Obj 22:3, i sama Jerozolima będzie tronem Boga; Jer 3:17. Na straży prawa i sprawiedliwości zasiądzie na tronie Jezus Chrystus jako Król; „Dzięki miłosierdziu zostanie tron utwierdzony, zasiądzie na nim w wierności pod namiotem Dawida Sędzia stojący na straży prawa i dbały o sprawiedliwość,” Iza 16:5. Dawid zasiadał na tronie na literalnym Syjonie i w literalnej Jerozolimie, dlatego słowa „zasiądzie pod namiotem Dawida i zasiądzie na tronie Dawida,” przedstawia realna władza realnego Króla nad domem Bożym, czyli na Syjonie; Mat 25:31, Łuk 1:32,33. Słowa; Syjon, góra święta, Jerozolima, świątynia, dom Boży czy Izrael Boży, różnią się tylko nieznacznie w znaczeniu, wszystkie oznaczają miejsce do którego przybędzie Bóg i Baranek, czyli święty, oczyszczony lud Boży cieszący się aprobatą i uznaniem Boga Jahwe a utworzony w czasach końca; Mal 3:1. Taki lud aby stał się Syjonem Bożym, musi najpierw obudzić się duchowo, odpowiedzieć na wezwanie z Iza 52:1,2, wstąpić na wysoką górę wymagań Jahwe; Iza 40:9-11, oraz opuścić Babilon; Zach 2:7(11)(EŚP), „Biada! Ratuj się Syjonie, który mieszkasz u córki Babilonu! „ Słowo „Babilon”, znaczy „zamieszanie,” a jest obrazem świątyni przeciwnej Bożej świątyni. Jest to dom bóstw według różnorodnych pomysłów ludzkich, nie tylko pełen bożków, ale i mnóstwa dziwacznych idei religijnych, tradycji, dziwacznych wierzeń, dostojnych hierarchów i przewielebnych, oraz ich ceremonii i celebracji nie mających podstaw biblijnych, najlepiej jest, jak najszybciej je opuścić zabierając rodzinę i bliskich, do czego zachęca prorok Jeremiasz; Jer 50:8.

Na Syjonie złączeni z Bogiem przymierzem wiecznym. Wielu ludzi przyjdzie na Syjon mając na uwadze przymierze, dziś w przeróżnych denominacjach ludzie wiary nie mają szans na wejście w przymierze z Bogiem, ponieważ jest ono przeważnie zarezerwowane dla elit, to Syjon wszystkim zapewnia wejście w przymierze, dlatego prorok mówi; Jer 50:5, „Będą się pytać o Syjon, zwrócą się na drogę ku niemu: „Chodźcie, połączmy się z Jahwe wiecznym Przymierzem, które nie ulegnie zapomnieniu.” Jak ślub łączy parę młodych kiedy się pobierają tworząc rodzinę, tak przymierze łączy Boga z Syjonem, z Jerozolimą i jej dziećmi; Iza 62:4,5,”Nie będą cię już dłużej zwać Opuszczoną, ani krainy twej Opustoszałą, lecz będziesz nazywać się Moim upodobaniem, a kraina twoja Zaślubioną. Bo Jahwe ma w tobie upodobanie, a kraina twoja będzie zaślubiona. Bo jak dziewicę poślubia młodzieniec, tak ciebie poślubi Ten, który cię zbudował. Jak oblubieniec raduje się swą oblubienicą, tak Bóg twój radować się będzie tobą!” Bóg wręcz wzywa swój lud, aby przyszedł do Niego zawrzeć przymierze; Iza 55:3, „Nakłońcie uszu i przychodźcie do mnie, słuchajcie, a dusza wasza żyć będzie! I zawrę z wami wieczyste Przymierze, [udzielę] łask zapewnionych Dawidowi.” Teraz ludzie wiary, mogą złączyć się z Bogiem wiecznym przymierzem, nikt nie będzie im wmawiał że przymierze nie jest dla nich, albo że oni nie są tego godni, przymierze to, zaczęło obowiązywać z chwilą przelania krwi Chrystusowej, a do udziału Jezus zaprasza wszystkich; Mat 26:27,28. Skończą się czasy kiedy byliście bez udziału w przymierzach, o których mówi list do; Efez 2:12,13, „w owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, nie mający nadziei ani Boga na tym świecie. Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.” Przymierze to, zawarte jest na mocy ofiary Chrystusowej przez którą teraz przybliżamy się do Boga, a przygotowane jest w formie zaślubin z z Synem Bożym Mat 22:2, 2 Kor 11:2. Dlatego Bóg przystępuje do zbierania wiernych, chcących zawrzeć przymierze z Bogiem przy ofierze Chrystusowej; Ps 50:4,5, „Z wysokości przyzywa niebiosa i ziemię na sąd przeciw swemu ludowi: Zgromadźcie mi swoich wiernych, którzy przy ofierze zawarli ze mną Przymierze! „ Pośród tych, którzy przyjdą zawrzeć przymierze z Bogiem na Syjonie, umieści On swój przybytek; Ezech 37:26,27,„I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Założę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród nich, a Ja będę ich Bogiem, oni zaś będą moim ludem.” To Nowe Przymierze wypisane na sercu, żywo oddziałujące na człowieka i jego czyny, przybliżające człowieka do Boga, ponieważ wszyscy mogą wejść w to przymierze i każdy może teraz pozwolić, aby duch Boży wypisywał prawo Boże w jego sercu; Eze 36:26, Hebr 10:16,17. Przymierze, to wejście w szczególne relacje z Bogiem, oznacza stanie się „ludem przeznaczonym na własność dla Boga,” 1 Pio 2;9 (Rom). Lud Izraelski, aby wejść w przymierze z Bogiem i stać się Jego ludem, musiał być pokropiony krwią ofiarną, oto obraz rzeczywistości; 2 Moj 24:8, Kol 2;17. Tak jak tam, każdy Izraelita wchodził pod pokropienie krwią przymierza, tak i tu, każdy duchowy Izraelita, może przystąpić do pośrednika nowego przymierza i wejść pod pokropienie krwią Pana Jezusa; Hebr 12:24. W ramach tego przymierza możesz dostąpić odpuszczenia grzechów swoich, oraz dostąpić życia wiecznego; Rzym 4:8, Rzym 11:27”. Wszyscy przychodzący na Syjon, skorzystają z obfitych duchowych dóbr, bo z Syjonu wyjdzie nauka i słowo Jahwe z Jerozolimy; Iz 2:3, Obj 21:24. A wszyscy synowie Jerozolimy staną się uczniami Jahwe, i wielka będzie pomyślność jej dzieci; Iza 54:13, Ps 25:9. Wszyscy, od najmniejszego do największego, będą znali Boga, i prawdę i prawo Boże, albowiem takie jest przymierze; Jer 31:33,34. I wówczas pokonasz wszelki język jaki się z tobą zmierzy, bo taki jest dział sług Jahwe; Iza 54:17. Szukaj Boga, a da ci się znależć i pomoże ci poznać Swoje przymierze Ps 25:14.

Żydzi na Syjonie. Również Żydzi otrzymali obietnicę że Bóg Jahwe zaprowadzi ich na górę Syjon do dziedzictwa Bożego; 2 Moj 15:17 (UBG) mówi; „Wprowadzisz go i zasadzisz na górze twego dziedzictwa, na miejscu, PANIE, które uczyniłeś swoim mieszkaniem, w świątyni, Panie, którą umocniły twoje ręce.” Dziedzictwo narodu żydowskiego jest dokładnie takie samo jak dziedzictwo wszystkich narodów, czyli Królestwo Boże, to na górze dziedzictwa, czyli na Syjonie mają być zasadzeni w świątyni, w Nowej Jerozolimie, potwierdza to; Ps 74:2 (Poz) który mówi; „Pomnij na Twoją społeczność, którą nabyłeś dla siebie od początku, na szczep, któryś wykupił, aby stał się Twoim dziedzictwem, na górę Syjon, którą uczyniłeś Twą siedzibą! Jako naród kapłanów i lud święty, składać będą duchowe ofiary Bogu w duchowym domu Bożym; 2 Moj 19:6, podobnie jak i pozostali słudzy Boga ze wszystkich narodów; 1 Pio 2:5,9. Potwierdzają to słowa; 3 Moj 26:11,12, gdzie czytamy; „ Umieszczę też mój przybytek wśród was i moja dusza nie obrzydzi was sobie. I będę przechadzał się wśród was, i będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem.” Nie chodzi tu o literalny przybytek jaki zbudował Salomon a który był cieniem rzeczywistości; Hebr 9:9, ale o duchowy przybytek jaki Jahwe obiecuje odbudować. Rozumiał to apostoł Paweł gdy mówi że cały Izrael będzie wybawiony, czyli pełnia pogan i Izrael cielesny, razem stanowić będą Izrael Boży; Rzym 11:25,26. Zbawienie nadejdzie z Syjonu również dla Żydów w ostateczne dni, a wielu się go uchwyci jak mówi; 5 Moj 4:30, „W swym utrapieniu, gdy wszystko to was spotka, w ostatnich dniach nawrócicie się do Pana, Boga swego, i będziecie słuchać Jego głosu.” Żydzi jedynie muszą wyjść spod poprzedniego przymierza i wejść pod pokropienie krwią nowego przymierza gdzie Jezus obejmuje służbę, a jest to konieczne, ponieważ Hagar oznacza Synaj, górę w Arabii, i odpowiada ona dzisiejszej Jerozolimie w państwie Izrael, bo jest ona w niewoli wraz ze swymi dziećmi, więc nie może być tą Jerozolimą, z którą może być zawarte nowe przymierze Gal 4:25, Rzym 9:7,8. A wówczas razem stanowić będziemy wybawiony święty Izrael Boży; Ps 14:7, Ps 53:6 (7), oraz lud, który On sobie obrał za dziedzictwo, bo i dziedzictwo jest jedno dla wszystkich, wiecznotrwałe dziedzictwo; Ps 33:12, Hebr 9:15, Jak 2:5.

Równość i braterstwo. Jak zauważamy, ani grupa pierwocin; Obj 14:4, ani grupa wielkiej rzeszy; Obj 7:9, nie różni się od siebie niczym więcej prócz czasu wprowadzenia ich do domu Bożego. Nie różnią się ani stanowiskiem, urzędem, czy pozycją. Jest to zgodne z tym co mówi Biblia w Efez 4:4-6, „Jedno jest ciało i jeden duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i w was wszystkich.” Z tych słów jasno wynika że nie ma wśród ludu Bożego podziału na kilka ciał, bo jedno jest ciało Chrystusowe i kiedy jeden mówi;”Ja mam powołanie niebiańskie, a drugi mówi, a ja kapłańskie;” 1 Kor 3:1,4, świadczy to jedynie o cielesności wszystkich. Wszyscy ludzie w obliczu Boga są równi, a w Chrystusie Jezusie są braćmi i siostrami bo wszyscy są jedno; Jan 17:21. Jeden duch nie może dawać wiele nadziei, więc i nadzieja jest jedna naszego powołania dla wszystkich, gdyż jesteśmy jednego ducha i jednego serca; 1 Kor 12:13. Wszyscy jednego serca, nie mogą mieć wiele dróg, ale wszyscy mają jedną drogę Jer 32:38,39. Wszyscy służą jednemu Chrystusowi; 1 Kor 10:17, i mamy jedną wiarę, nie ma lepszej wiary dającej przywileje i gorszej wiary, a i chrzest jest taki sam dla wszystkich, nie ma lepszego który by dawał przywileje i gorszego, a nad wszystkim czuwa jeden Bóg który nie dzieli ludzi na kasty i klany, nie czyni jednych przewielebnymi, przystrojonymi w purpurę a drugich laikatem; Hiob 32:21,22, „Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę. Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.(PBG).” Tworzenie hierarchii, kast i grup uprzywilejowanych, stronnicze wyróżnianie ludzi, Jakub nazywa grzechem; Jak 2:1-4,9. Człowiek który chce dominować nad drugimi, zasiadać na tronach w niebiańskich pałacach, w rzeczywistości pogardza bratem swoim, chce być panem wiary drugich; 2 Kor 1:24. Dokładnie wyjaśnia to Pan Jezus w przypowieści o gospodarzu najmującym pracowników do pracy w winnicy swojej, gdzie wszyscy otrzymują taką samą zapłatę, tak ci pierwsi jak ostatni, tak pierwociny jak i ci, którzy przychodzą „potem;” Mat 20:1-10. Również Syjon jest jeden, nie ma Syjonu dla Baranka i 144 000, i drugiego Syjonu dla ludów i narodów które potem, w wielkiej rzeszy przyjdą na Syjon. Wszyscy przybywający na świętą górę czystego wielbienia, będą miłą ofiarą godną przyjęcia przez Boga, tak pierwociny jak i pozostali, a wszyscy mamy być braćmi, jak mówi prorok w imieniu Boga Jahwe Iza 66:20. Również Jezus nauczał że wszyscy mamy być braćmi, „Rozkoszują się, gdy ktoś ich publicznie pozdrawia i tytułuje "rabbi". Lecz wy nie pozwalajcie, by was tak nazywano. Macie tylko jednego Nauczyciela, a wy jako bracia, jesteście sobie równi,”(SŻ) Mat 23:7,8. Jezus nigdzie nie nauczał nierówności społecznych ani nie pochwalał ich. Sam mimo że był naszym Panem, nazywa swych uczniów braćmi, czyż nie daje nam przykładu? Heb 2:11, Mat 12:50, Mat 25:40. To uczeni w piśmie i faryzeusze dzielili ludzi na klasę uprzywilejowaną i resztę motłochu; Jan 7:49, „Jedynie ten motłoch, który nic z Zakonu nie rozumie; niech będzie przeklęty!” (Kow). Kiedy Jezus zauważył, że jego uczniowie myślą na sposób świecki w swoim podejściu do władzy, naprostował ich sposób myślenia, a potem podał im swój przykład, wśród chrześcijan wielkość mierzona jest gotowością do usługiwania. To wśród narodów świata ludzie walczą o władzę i urzędy, ale nie ma tak być wśród chrześcijan; Mat 20:25-28. Niektórzy czynią rozróżnienia starając się wynieść na wyżyny naród Żydowski, ale i takiej nauki w Biblii nie ma; Dzie 10:34,35, Kol 3:11. To że wiele ludów z narodów mają być braćmi i stanowić jeden naród Boży, mówi; Zach 2:10,11,(14,15) „Wesel się i raduj, córo Syjonu, bo oto przychodzę, by zamieszkać pośród ciebie- mówi Jahwe. Wiele ludów przyłączy się w owym dniu do Jahwe, staną się Jego narodem i będą mieszkały pośród ciebie, a wtedy poznasz, że Jahwe Zastępów posłał mnie do ciebie.” Córa Syjonu to biblijne określenie ludu wybranego, i oto ten lud ma się weselić i radować, bo wiele ludów i narodów przyłączy się i staną się jednym narodem, na jednych prawach, bo nawet pod prawem Mojżesza tak było; 2 Moj 12:49, 3 Moj 19:34. Wszyscy mamy być jedną braterską rodziną równych. Już czas porzucić ciemnotę średniowiecznych zabobonów i świeckie podziały, czas powrócić do prawdziwych nauk Słowa Bożego; Sof 3:9.

Wybawieni na Syjonie. Zbawienie ludu Bożego na Syjonie nie jest daleko, prorok Izajasz mówi; „Moją sprawiedliwość przyśpieszę, nie jest już ona daleko, i moje zbawienie nie ulegnie zwłoce! Użyczę Syjonowi zbawienia, a Izraelowi- mojej wspaniałości!”Iza 46:13. Kto znajdzie się na górze Syjon? Prorok Joel mówi w Joel 2:32, (3:5); „Każdy jednak, kto wzywać będzie Imienia Jahwe, będzie wybawiony, bo na górze Syjon i w Jeruzalem będzie ocalenie - jak zapowiedział Jahwe; i do wybawionych należeć będą ci, których Jahwe wezwie.” Wszystkie ludy i narody przyjdą do domu Bożego, na Syjon przed oblicze Boga, aby wielbić imię Boga; Obj 15:4, 2 Sam 7:13. Towarzyszyć wszystkim będzie radość i uczucie szczęścia, Oswobodzeni przez Jahwe powrócą i przyjdą na Syjon z radością. Wieczyste wesele ponad ich głowami! Dostąpią szczęścia, radości, ustaną boleści i skargi!” Iza 35:10, Ps 84:4,10 (5,11). Zbawienie Boże jest na Syjonie, nie ma co do tego żadnych wątpliwości; Abdj 17,21. Tam nie tylko znikną boleści i skargi nasze, ale i okrycie śmierci które okrywa wszystkie ludy, zostanie zerwane na tej górze; Iza 25:7,8. „Na tej Górze On zerwie zasłonę rozpostartą nad wszystkimi ludami, całun, który spowijał wszystkie narody. Unicestwi On śmierć na wieki! I otrze Pan, Jahwe, łzę z każdego oblicza, i zdejmie hańbę ludu swojego z całej ziemi. - Tak rzekł Jahwe. „ Wypełnią się wówczas słowa z Iza 8:18 mówiące; „Oto ja i dzieci moje, które mi dał Jahwe, stanowimy cudowne znaki w Izraelu od Jahwe Zastępów, co na górze Syjon przebywa.” (BT). Oto Jahwe zamieszka na Syjonie, a nasz Pan będzie mógł powiedzieć o nas, „Oto ja i dzieci moje,” (odkupione); Hebr 2:13. To na Syjonie Jahwe stworzy schronienie dla swego ludu, i obdarzy wszelkimi błogosławieństwami, mówi o tym dokładnie księga; Iza 4:5,6; ”wtedy Jahwe utworzy nad całym obszarem góry Syjonu i nad zgromadzeniem [ludu] za dnia obłok i dym, w nocy zaś blask płonącego ognia. Nad tym wszystkim bowiem rozpostrze się chwała [Jahwe] i będzie ona cieniem podczas skwaru dnia, podczas burzy i ulewy - osłoną i schronieniem. „ Bóg stworzy jakby namiot wielki ochraniający Jego lud, tak że nie poniesie on żadnej szkody. Wszyscy zamieszkają w domu Jahwe i znajdą tu ochronę oraz czerpać będą z obfitości jego; Obj 21:3,4, Obj 7:16,17. Święta góra Syjon będzie radością całej ziemi; Ps 48:2,8,(3,9). Wszystkie narody świata będą okazywać radość i wdzięczność za to, że będą mogły zamieszkać w Nowym Jeruzalem; Jer 33:9, „[Miasto to] przyniesie mi sławę, radość i chwałę i będzie chlubą wobec wszystkich narodów świata, które usłyszą o wszystkich dobrodziejstwach, jakie im wyświadczam. Ogarnie je szacunek i wzruszenie na wieść o wszystkich dobrach i całym dobrobycie, które Ja mu zgotuję.” Kiedy Jan znalazł się w widzeniu na świętej górze Syjon, ujrzał święte miasto, Nową Jerozolimę zstępującą z nieba od Boga, oznacza to, że zaistnieje ona dla ludzkości z woli Boga w dniach ostatnich i wszyscy zwyciężający znajdą tam swoje miejsce; Obj 21:10,11, Obj 3:12. Bóg Jahwe zamieszka na Syjonie a obcych tam już nie będzie, pozostaną na zewnątrz; Joel 3:17,(4:17), Obj 21:26,27.

Radość na dziedzińcach domu Bożego. Dzisiaj jest dobra nowina o czymś lepszym, o zbawieniu na Syjonie dla wszystkich którzy czują się Syjonem Bożym; Iza 52:7, Iza 40:9. Oto dla Syjonu brzmi donośne wezwanie jakie wypowiada prorok Izajasz w Iza 52:1,2,”Przebudź się, przebudź, Syjonie! W siłę swoją się przyoblecz! Przywdziej swe szaty wspaniałe, o Miasto Święte, Jeruzalem! Bo już nie wtargnie do ciebie nie obrzezany, nieczysty. Otrząśnij się z prochu i powstań, o ujarzmione Jeruzalem! Zerwij z szyi swej pęta, ujarzmiona Córo Syjonu!” Każdy kto odczuwa pęta dziwacznych, nie dających nadziei nauk religijnych, powinien się otrząsnąć, zerwać pęta z szyi swojej i przywdziać wspaniałe szaty Oblubienicy Bożej. Oto nadchodzi dzień, gdy wołać będą; Jer 31:6 (Poz), „ Bo nadejdzie dzień, gdy stróże wołać będą na górze Efraim: Powstańcie! Wstąpmy na Syjon, do Jahwe - Boga naszego!” I wielu usłyszy to wezwanie, i powstanie naród, od razu, jednego dnia, jak mówi prorok Izajasz 66:8; ”Kto widział takie jak te rzeczy? Czyż kraj się rodzi jednego dnia? Czyż naród rodzi się od razu? Bo Syjon ledwie zaczął rodzić, a już wydał na świat swe dzieci.” Za czasów Jezusa i apostołów chrześcijanie przybliżyli się do góry Syjon; Hebr 12:22. Na pewno i my, przystępując do świętego zboru Bożego, przybliżamy się do Syjonu Bożego, na który ma zstąpić Jezus jako Baranek gładzący grzechy. Dlaczego warto o to zabiegać? Oto prorok Izajasz mówi; „ Jahwe Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win.” Iza 25:6. To na tej górze Bóg przygotuje ucztę dla wszystkich ludów i zaślubiny nasze z Barankiem; Mat 22:4, Ps 36:8,9. Żadnych dóbr nie braknie nikomu na świętej górze Jahwe, więc ludzie przybiegną z radością; Jer 31:12, Iza 51:11. Ludy wstępować będą w bramy Nowej Jerozolimy z pieśnią i dziękczynieniem, wychwalać będą Boga na dziedzińcach domu Bożego; Ps 100:1-4, Ps 96:1,8. Wkrótce ziemia będzie napełniona poznaniem Boga, jak wody pokrywają morze; Iza 11:9, to z Syjonu wyjdą ostrzeżenia o zbliżającym się wielkim dniu Jahwe; Joel 2:1. Dziś Bóg zsyła światło prawdy swojej które nas zawiedzie na świętą górę Boga i do Jego przybytku, tu będziemy się radować sławiąc Boga na instrumentach muzycznych; Ps 43:3,4. Dziś możemy przystąpić do śpiewania pieśni nowej, objawionej prawdy w dniach końca; Ps 33:3,4, Iza 42:9,10, Obj 14:1-3. Jak Jahwe Abrahama pocieszył dając mu potomstwo, tak i Syjon pocieszy licznym potomstwem; Iza 51:2,3; „Spójrzcie na Abrahama, ojca waszego, oraz na Sarę, która was zrodziła! Otom jego jednego powołał (a przyszedł), pobłogosławiłem go i rozmnożyłem. Tak Jahwe i Syjon pocieszy, pociechę ześle na wszystkie jego zgliszcza, w Eden zamieni jego pustynię i w ogród Jahwe - jego ugory! Zagoszczą w nim radość i wesele, pienia dziękczynne i dźwięki muzyki.” (Poz). Jak mówią te słowa, to Sara jest obrazem Syjonu, Jerozolimy górnej, a my bracia, jak Izaak jesteśmy dziećmi obietnicy; Gal 4:26-28. Oto nadchodzi dzień porodu, chwała Jahwe, naszemu Bogu. Wszystkie narody dowiedzą się o wielkich dziełach naszego Boga, oto powód do wielkiej radości; Ps 9:11(12), Sof 3:14. Oto Bóg zbiera swój lud na świętą górę Syjon, a wszyscy przychodzący będą Jego synami i Jego córkami; Iza 43:6, „Północy powiem: Oddaj! i Południowi: Nie zatrzymuj! Przywiedź moich synów z daleka i córki moje z krańców ziemi.” Jahwe ugruntuje Syjon sprawiedliwością i prawdą; Iza 62:1-3„Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana oznaczą. Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga.” Wówczas Jahwe zamieszka na Syjonie, w świątyni swojej i będzie się przechadzał wśród nas, i będzie przebywał wśród nas, i będzie dla nas Ojcem, a my będziemy dla Niego synami i córkami; 2 Kor 6:16-18.