ŚWIĘTA KREW
1. Czym jest dusza.
W Biblii słowo „dusza“ jest tłumaczeniem hebrajskiego „nefesz“ i greckiego „psyche.“ W Starym Testamencie oddano je 436 razy, a znaczy właściwie, czującą ożywioną istotę, człowieka lub zwierzę, bądź życie jakim cieszy się człowiek lub zwierzę. „ Wtedy PAN Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. I człowiek stał się żywą duszą.“ 1 Moj 2:7. Podobnie oddaje to 1 Kor 15:45. Duszę można zabić Joz 11:11 [BG], lub uratować 1 Pio 3:20. Dzieje się tak, ponieważ dusza ludzka jest śmiertelna i może umrzeć Eze 18:4[BG], Mat 10:28. Również zwierzęta są w Biblii nazwane „duszami“ 1 Moj 1:20,21,24[BG], czy Obj 16:3[BG].
2. Krew symbolem życia, duszą.
W księdze 1 Moj 9:5 [BG], czytamy; „ A zaiste krwi waszej, dusz waszych szukać będę, z ręki każdej bestyi szukać jej będę: także z ręki człowieczej, z ręki każdego brata jego będę szukał duszy człowieczej.“ Z wypowiedzi tej wynika, że dusza ma krew, i krew jest jej życiem. Podobnie czytamy w 3 Moj 17:10,11,[UBG]“ A gdyby ktokolwiek z domu Izraela lub z przybyszów, którzy goszczą wśród was, spożywał jakąkolwiek krew, to zwrócę swoje oblicze przeciw człowiekowi, który spożywa krew, i wykluczę go spośród jego ludu. Życie wszelkiego ciała bowiem jest we krwi. Ja dałem ją wam na ołtarz dla dokonywania przebłagania za wasze dusze, gdyż to krew dokonuje przebłagania za duszę.“ U ludów semickich życie ludzkie utożsamiano z krwią, u podstawy tych przekonań stała prosta obserwacja, przelanie krwi powoduje śmierć. Dlatego spożywanie krwi było zakazane, krew jest święta ponieważ przedstawia życie, jest symbolem życia. Dlatego też, krew z ofiar miała przeznaczenie ofiarnicze, dla przebłagania za grzechy 3 Moj 16:15, Heb 9:13,14. Bez określenia że to krew przedstawia życie, nie można by składać ofiar za grzech. Aby uwypuklić świętość życia, Bóg dał zakaz co do spożywania krwi który jest umieszczony w wielu miejscach Biblii 3 Moj 19:26, 5 Moj 12:23. Zakaz ten został utrzymany w mocy przez apostołów również dla Chrześcijan Dzie 15:1,2,19,20, Dzi 16:4. Apostołowie i starsi wspólnie postanowili aby Chrześcijanie nie spożywali niewykrwawionego mięsa i krwi Dzie 21:25. Rozlana krew przemawia, woła o pomstę i sprawiedliwość, jest cenna dla Boga Jahwe, ponieważ przedstawia życie Obj 19:2, Ps 72:13,14.
3. Święte życie.
Ze słów Boga do Kaina widzimy, że życie Abla, przedstawione przez krew, jest cenne w oczach Boga 1 Moj 4:10 [POZ],“ A [Jahwe] rzekł: - Cóżeś uczynił! Oto krew twego brata woła ku mnie z ziemi. Potwierdza to Bóg mówiąc że pomści krew swoich świętych 5 Moj 32:43, Iza 26:21. Wszędzie krew przedstawia życie i to życie tych osób, jest dla Boga cenne, święte Hiob 1:12. Bóg nie uczynił krew świętą ot tak sobie, bez powodu, ale dlatego że przedstawia ona życie, czyli to co najcenniejsze dla człowieka. Już w Egipcie wszyscy chcący przeżyć, musieli pomazać krwią baranka odrzwia, aby anioł śmierci ominął ich domy 2 Moj 12:13. Krwią zostało uprawomocnione przymierze Boga z Izraelem 2 Moj 24:8. W tej sytuacji możemy rozumieć słowa z Heb 12:22,24, które nam mówią o tym, że ci którzy przystępują do Pana Jezusa, wchodzą pod pokropienie świętą krwią przymierza. Ta krew nowego przymierza oznacza życie wieczne w Królestwie Bożym na mocy Jego przelanej krwi Rzym 6:23. Oznacza też wybranie i uświęcenie ludu Bożego 1 Pio 1:2. Krew Pana Jezusa przedstawia Jego doskonałe życie, i wszyscy wchodzący pod pokropienie krwią przymierza, stają się uczestnikami krwi i ciała Pana Jezusa jako dzieci ostatniego Adama, jak krewni uświęceni Jego krwią Efe 2:13, Heb 2:13,14. Oczywiście dzieje się to symbolicznie, przez wiarę naszą, Bóg te symbole rozumie, bo przecież literalnymi dziećmi Pana Jezusa być nie możemy, ani literalnej krwi z kielicha nie pijemy, Biblia pełna jest obrazów i symboli. Oto Jezus przedstawiony jest jako głowa zboru, jako Baranek, zbór jako oblubienica Baranka, świątynia Boża jako dom Boży, stan umarłych jako sen, modlitwy świętych jako kadzidło, życie jako krew itd,itp.
4. Co cenniejsze, samo życie czy symbol życia, krew?
Wielu ludzi ma problemy z rozsądzeniem, co jest bardziej święte, życie nasze albo bliskiej osoby, czy święta krew? Zastanówmy się. Co wołało do Boga z ziemi, gdy Bóg mówi do Kaina słowami z 1 Moj 4:10, czy literalna krew, czy życie Abla które niejako wołało będąc wylane na ziemię? Chyba wszyscy się zgodzimy, że to życie Abla wołało, ale że życia zobaczyć nie możemy bo jest tchnieniem Bożym, więc krew jest jego obrazem Kazn 12:7, Ps 146:4, Łuk 23:46. Bóg Jahwe dobrze widział różnicę między rzeczywistym życiem a jego symbolem, spójrzmy na przykład opisany w 1 Moj 22:1-18. Czytamy tu, że prawdziwy Bóg poddał Abrahama próbie, oto Abraham miał iść i złożyć na ofiarę Bogu, swego syna Izaaka którego tak bardzo miłował 1 Moj 22:2. Abraham wypełnił wszystko tak, jak mu Bóg kazał, czym wykazał swą wielką wiarę że Bóg może nawet przywrócić życie Izaakowi Heb 11:19, wówczas anioł Jahwe zawołał na niego aby nic nie czynił chłopcu, i dał zastępczą, symboliczną ofiarę 1 Moj 22:11-13. Bóg zabronił Abrahamowi złożyć swego syna Izaaka na ofiarę, zastępując tę ofiarę baranem. Życie Izaaka to rzeczywistość cenna nie tylko dla Abrahama, ale i dla miłosiernego Boga Łuk 6:36, Ps 103:8, Jak 5:11. Mimo że było ono obrazem złożenia przez Boga ofiary za ludzkość w postaci Jego Syna Jan 3:16, nie pozwolił go ofiarować, ale przyjął ofiarę z barana i potraktował jak gdyby Abraham złożył swego syna 1 Moj 22:16. Potraktował też Abrahama stosownie, dając mu obietnice w których są błogosławieństwa nie tylko dla niego i dla Izaaka, ale dla całej ludzkości 1 Moj 22:17,18.
5. Ratowanie życia kosztem symbolu.
Istnieją dzisiaj pewne nauki ludzkie, które nakazują zaryzykować życie dziecka, albo własne życie czy życie bliskiej osoby. Czynione jest to poprzez kult krwi wyniesiony wyżej, niż wartość życia człowieka, podczas kiedy to życie człowieka jest święte i jest rzeczywistością. Wprowadzone nauki ludzkie nauczają, że kiedy jakaś choroba zagraża życiu człowieka, to nie może on ratować swego życia poprzez dokonanie transfuzji krwi. Czy rzeczywiście Bóg tak rygorystycznie patrzy na świętość krwi czy innych świętych rzeczy? Zobaczmy. W księdze 1 Sam 21:1-6 czytamy o tym, jak to kapłan Achimelek dał strudzonemu Dawidowi chleby pokładne, święte, dla Dawida i jego głodnych i strudzonych ludzi. Chlebów tych nikt nie miał prawa jeść oprócz kapłanów po zdjęciu ich ze stołu na chleby pokładne w przybytku Jahwe 2 Moj 25:30, 3 Moj 22:10, 3 Moj 24:5-9, 2 Moj 29:32,33. Dlaczego więc Achimelek dał święte chleby Dawidowi? Czy złamał Prawo które tego zabraniało? Dobitną odpowiedź dał faryzeuszom Jezus powołując się na to właśnie wydarzenie Łuk 6:1-5, „W pewien szabat przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i, wykruszając je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat? Wtedy Jezus rzekł im w odpowiedzi: Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać. I dodał: Syn Człowieczy jest panem szabatu.“ Faryzeusze potępiali uczniów Jezusa za rwanie kłosów w sabat i zaspokajanie głodu, dla faryzeuszy było to łamaniem Prawa Bożego dotyczącego świętości sabatu, dla nich człowiek, był dla przestrzegania sabatu nawet kosztem zdrowia czy życia ludzkiego! Ileż tu braku ludzkich odruchów, ileż braku miłosierdzia. Dla obłudnych religiantów ważna jest ofiara, ceremonia, symbol, a nie zdrowie czy życie ludzi albo dobro drugich Mar 2:23-27, Łuk 6:6-11, 36. Jezus wyjaśnia, że oni nie rozumieją co znaczą słowa; „Miłosierdzia chcę, a nie ofiary.“Mat 12:7, Ps 86:15. Oni nie rozumieją, że życie ludzkie i miłosierdzie, więcej jest warte niż ofiara, niż czczenie świętości która dla Boga nie jest ważniejsza od życia ludzkiego i od dobra ludzi Iza 1:11-15. Jezus wyjaśnia, że w sytuacji wyższej konieczności, należy zadbać o życie i zdrowie drugich, nie tylko ludzi, ale także i zwierząt Łuk 13:15, Łuk 14:4,5. Tymczasem ci uczeni w piśmie, swoje zwierzę które znalazłoby się w trudnej sytuacji ratowaliby, ale człowieka nie, oto wypaczony sposób myślenia ludzi, którzy mają się za kogoś wyjątkowego. Inny przykład jaki podał Jezus, to przykład pracy jaką kapłani wykonują w sabat, traktując go jak gdyby nie był święty Mat 12:5,6, Jan 7:22. Kapłani w świątyni w sabat oprawiali i przygotowywali ofiary i wykonywali liczne obowiązki, nie mogli obchodzić świętego sabatu tak, jak reszta społeczności. Nie można kierować się jedynie literą Prawa czy ludzkimi naukami jak czynią to uparci legaliści, ponieważ tym sposobem, wielbienie Boga przeradza się w formalizm i obłudę. Podobnie jak sabat powstał przez wzgląd na człowieka, a nie człowiek dla sabatu, tak i krew dla człowieka, a nie człowiek dla krwi. Nie człowiek dla uświęcania symboli, ale symbol dla człowieka, dlatego nie można cenić bardziej symbolu, czyli krwi przedstawiającej życie, niż rzeczywistości którą on przedstawia. Życie nasze lub naszych bliskich jest tą świętą rzeczywistością.
6. Jaki stosunek do ratowania życia ludzkiego, powinni mieć Chrześcijanie?
Powinniśmy mieć taki stosunek do ratowania życia ludzkiego i zdrowia, jaki miał kapłan Achimelek, jaki miał Jezus który jest dokładnym odbiciem Boga, czy sam Bóg. Jezus czy Achimelek widzieli potrzeby wygłodniałych ludzi, rozumieli co to znaczy, „Miłosierdzia chcę a nie ofiary,“ Mat 9:13. Jezus kierując się miłosierdziem uzdrowił wielu ludzi, mimo że był akurat święty sabat Mat 12:10-13, Mar 3:2-5. Faryzeusze ogarnięci szaleństwem, sprzeciwiali się nawet cudom które Jezus czynił dla dobra ludzi. Dla tych przywódców religijnych, życie ludzkie nie miało wartości, liczył się nakaz i zakaz i celebra. Tak jak faryzeusze potępiali uczniów Jezusa za rwanie kłosów w sabat dla zaspokojenia głodu, tak współcześni uczeni w piśmie, potępiają ratowanie życia ludzkiego, przy pomocy symbolu życia jakim jest krew. Wykluczają ratowanie rzeczywistego życia poprzez transfuzję krwi, ponieważ ważniejsze jest dla nich uświęcanie symbolu życia! Kol 2:23. Tymczasem wielu ratowało życie drugich z narażeniem własnego życia, również kapłani przypłacili śmiercią tę próbę ratowania życia Dawidowi i jego ludziom przez kapłana Achimeleka 1 Sam 22:18-20. Dla każdego człowieka jego życie to największa wartość, podkreśla to Jezus w Jan 15:12,13, „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.“ Życie to jest to, co jest najcenniejszego, a co możemy oddać za drugich, i nikt nie ma prawa przymuszać go, do oddania swego życia dla szalonej interpretacji Pisma. Jeżeli mamy zdjęcie naszego ukochanego dziecka, to może ono być dla nas cennym symbolem przedstawiającym nasze dziecko. Czy godzi się dla ratowania symbolu naszego dziecka, czyli jego zdjęcia, poświęcić życie naszego dziecka? Czyli poświęcić rzeczywistość? Na pewno nie, to życie jest święte i należy je odróżniać od symbolu życia. Musimy się nauczyć odróżniać cienie i symbole od rzeczywistości, jak to odróżniał sam Bóg Kol 2:17, Heb 8:5, Dzi 7:44. Przywódcy religijni za czasów Jezusa, często zastępowali to co naprawdę święte, czyli Prawo Boże, własnymi naukami Mat 15:3-8, Mar 7:6-13. Prawo Boże nakazywało, „Czcij ojca swego i matkę swoją,“ a tymczasem to święte prawo, przywódcy zastąpili swoimi tradycjami jakie stworzyli specjalnie dla zysku, nauka ich mówiła, że jeżeli ktoś składał ofiarę do świątyni, to już nie musiał czcić swego ojca darami i wsparciem finansowym. Nie chodziło im o święte prawo Boże, o biednych rodziców przymierających głodem, tylko o zysk Mat 23:16,17. Według ich nauki, dorosłe dzieci nie miały dbać o zdrowie i życie swoich rodziców, bo świętsza miała być ofiara jaką wrzucą do szkatuły! Mat 23:4. Czy naprawdę ofiara pieniężna dla świątyni, była bardziej święta od życia bliskich rodziców? Tak nauczał Bóg, czy religianci oszukujący ludzi? Nauki tego typu, nie są naukami Boga miłości i miłosierdzia, Boga Jahwe 2 Moj 34:6, Heb 8:12. Są to przepisy wyprodukowane przez ludzi, napisane dla ich potrzeb, dla ich chwały i dobrobytu, Kol 2:23, Sof 3:4. Przy pomocy takich przepisów, przelewają krew niewinnych ludzi Lam 4:13. Tym sposobem wypisali udrękę dla wielu rodzin, dla rodziców tracących swoje dzieci czy bliskich Iza 10:1, Ps 94:20, Jer 23:28. Udają tak świętych, że są gotowi poświęcić życie drugich, tylko czy Bóg tego oczekuje? Czy ci którzy wymyślili takie nauki, wiedzą co to miłosierdzie? Ich uczeni w piśmie mają zasłonięte poznanie, zrozumienie i rozsądek 1 Tym 1:6,7, 2 Tym 4:3,4. Nauczyciele tak nauczający, przypominają faryzeuszy pod względem surowości nauk, przestrzegania rygorów i moralności w której brak ducha Bożego i miłosierdzia, a są jedynie próby wykazania swojej wyjątkowej i drobiazgowej pobożności Łuk 6:41. To uparci legaliści nieczuli na krzywdy ludzkie i potrzeby człowieka, szafujący życiem drugich jak by tu nie o życie człowieka chodziło. Zostaną pociągnięci do odpowiedzialności za przelewanie krwi niewinnych ludzi którzy im zaufali Obj 16:6, Obj 6:10. Cała ich religijność, modlitwy, są daremne ponieważ splamili się krwią wielu niewinnych ludzi Iza 1:15.
7. Co Biblia naprawdę mówi o krwi?
Mówi że krew jest święta, przedstawia życie, kiedy zostaje wylana, ma być wylana na ziemię i przykryta ziemią 5 Moj 12:16, 5 Moj 15:23, 3 Moj 17:13, Eze 24:7. Nie wolno jej spożywać pod żadną postacią, jak również mięsa niewykrwawionego, czyli tego co uduszone, dotyczy to Chrześcijan ponieważ zostało potwierdzone przez ducha świętego i apostołów Dzie 15:19,20,28,29, Dzie 21:25. Zachowując ten nakaz, okazujemy wystarczający szacunek co do krwi przedstawiającej święte życie. Niczego ponad te prawa w Biblii nie ma, i niczego dodawać nie wolno Obj 22:18,19, Prz 30:5,6. Natomiast dużo jest o miłosierdziu i o konieczności wprowadzania go w życie, co wyznawcy takich ideologii powinni wziąć pod uwagę Jak 2:13, Mat 5:7.
Pan Jezus wyraźnie pokazał, że miłosierdzie góruje ponad wszelkim prawem.
